22 Mayıs 2013 Çarşamba

Şeker Portakalı Üzerine

Pablo Picasso
Şeker Portakalı'nı, çok net hatırlıyorum, çocukluk arkadaşımın tavsiyesi ile almıştım. O gün elimde çok seveceğim bir kitabı tuttuğumu bilmiyordum.

Şeker Portakalı'nı alır almaz okuyamadım. Bir süre kitaplığımda okunmayı bekledi. En sonunda elim gitti, okumaya başladım. Kitabı düşündüğümde tek hatırladığım kırmızı bir araba, bir tren ve benim okurken çok fazla ağlamış olduğumdu.

Pinuccia'nın yazar ayları etkinliği sayesinde, kitabı tekrar okuma fırsatı buldum.

Aslında küçüklüğümden beri yazarın Kırmızı Papağan adlı kitabını okumak istiyorum, bu etkinlik vesilesiyle onu okurum diye ummuştum. Ama sonra kitapçıya gidemedim. Sonra elimde çok fazla kitap biriktiğini gördüm bir de, vazgeçtim yeni bir kitap almaktan. Bu ay etkinliğe katılmayayım dedim.

Sonra bir ara, hafta sonu kaçamağı yapıp Adana'ya gittim. Buradan götürdüğüm kitapları koymak için kitaplığımı açtığımda Şeker Portakalı'nı gördüm! Hemen diğer kitapları da araştırdım, Güneşi Uyandıralım ve Delifişek'i. Bu seriyi yeniden okumak istiyordum çünkü. Ama onları bulamadım, muhtemelen Ebru'dadır diye düşündüm. Nitekim öyleymiş... Böylece çantama Şeker Portakalı'nı da atıverdim.

Hayatın Kaynağı diye bir kitap okuyordum, Bülent Hoca önermişti. Onu da yazacağım umarım bir ara. Hem kafamda bir şeyler otursun istiyorum, hem de kitabı Mert'e ödünç verdim. Neyse işte, elimde o kitap vardı. Onu bitirince, GDO tartışmamız için kütüphaneden bulduğum GDO Gerçeği isimli kitaba yüklendim. O da çok taraflı bir kitaptı, GDO'yu savunan bir kitaptı. Daha böyle siyasi ve ticari çıkarları savunma kaygısı güdüyordu, çevreyle de alakası yoktu. Neyse, bunları bitirince başladım Şeker Portakalı'na. Çabucak da bitirdim...

Şeker Portakalı kalbimde yer eden bir kitaptı. Zaten duygusal bir çocuktum ben, Zezé'nin yaşamı beni çok etkilemişti. Çok iyi hatırlıyorum, babasına şarkı söylediğinde ve dayak yediğinde böyle kalbim parçalanmıştı sanki... Sonra bunalıma girmesi ve Portuga'ya duyduğu özlem, sevgi beni hüngür hüngür ağlatmıştı.

Kitabı ikinci kez okumam, 19 yaşıma tekabül etti. İlkinde sanıyorum 10-12 yaşlarındaydım. Duygu durumumun sıklıkla değiştiği, çalkantılı bir döneme denk geldi. Şayet kitabı yalnızken bitirmiş olsam sanıyorum yine hüngür hüngür ağlardım. Ama odada oda arkadaşım ve arkadaşları vardı. Böyle olunca biraz kendimi tutmak zorunda kaldım... Gördüm ki aslında bir anlamda hiç büyümemişim, yine bir küçük kız çocuğu olarak Zezé'ye ağlayabiliyorum...

Güneşi Uyandıralım ve Delifişek'i de tekrar okumak ve yorumlamak istiyorum ancak onları Ebru'dan almam zaman alacak gibi duruyor... Şeker Portakalı'nı tekrar okumak benim için çok güzeldi. Bir çok insanla eş zamanlı okumak daha da güzel...

Gelecek ay Tess Gerristen seçildi yazar olarak. Katılır mıyım bilemiyorum, yazarı tanıyorum ve kitaplarını okudum. Pek sevmiyorum, yeni bir kitabına para verip vermemek konusunda şüphelerim var. Yine de Mecit Abi'mde kitap varsa ondan tırtıklayıp katılabilirim.

Sonraki etkinlikte görüşmek dileğiyle *.*

6 yorum:

  1. Ben de bu kitabı ikinci kez okuduğumda aynı şeyleri hissettim!(İki ay kadar önce) Hala böyle bir kitabın olduğuna inanamıyorum:) bahsettiğin yerlerde yine ağladım, yine ağladım. Çok güzel, çocukluğumun kitabı. Biz küçükken anket defterleri olurdu, 'En sevdiğiniz kitap?' diye bir soru vardı. Hep Şeker Portakalı yazardım:) Ne kadar haklıymışım:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tüm Şeker Portakalı severler bir araya gelelim *.*

      Sil
  2. ne güzel anlatmışsın ama. bir daha bir daha okudum.

    şeker portakalı en sevdiğim kitaplar arasında şüphesiz ilk beşe girer. defalarca okusam da bıkmam gibi geliyor bana. ve her seferinde de ağlatır. bak bir beş sene sonra okusan yine ağlatacak seni, görürsün. çünkü o zaman da büyümemiş olacaksın, büyümek bedenle ilgili değil, yıllarla da ilgili değil sanırım..

    biliyor musun ben ağlaklı bir kitap okuduğumda başka odaya geçerim ama oraya da biri girer, okuyamam, genelde geceleri okurum, küçücük bir ışıkta. rahat rahat ağlayamıyoruz baksana :)

    aynı yazarın bu serisinden başka bir kitabını daha okumuştum Cessie'm, adı Kristal Yelkenli'ydi ve beni çok ağlatmıştı, yakın zamanda bir daha rast geldim tesadüfen ve bir daha okudum, etkisi daha büyük oldu. tavsiye edeyim mi bilemedim :) çocuk kitabı ama üzücü.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bilmez miyim Çalıkuşu'm. Ağlarken birilerinin damlaması Murphy kanunlarından biri sanırım. Gerçi ben pek aldırmıyorum buna. İstediğim gibi ağlarım kimseyi de ilgilendirmez hıh -.- Yine de yalnız olsam keşke. Yok, kimseyi kandıramam, biri varken ağlayamıyorum.

      Kristal Yelkenli, yazayım bir kenara. :) Okurum umarım bir gün.

      Sil
  3. hihi bunu ne tatlı anlatmışsın.
    gerritsen sana göre değil bence de.
    :)

    ya finaller nasııl.
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Finallerim daha başlamadı.
      İkinci genel biyoloji vizem kötü gibi.

      Sil

nasiplenin arkadaşlar :)

926 şarkının sadece 200'ünün gösterilmesi ayıp.

Zevkle Takip Ediyoruz:

Kitapkurtları;

Farklı İklimlerden;