Filaş Filaş! Türkiye'nin Genç Yetenekleri İlk Kez Kanalizasyon Balığı'nda!

Zevzeklik bir yana, şimdi size eğlenceli ve müzikli haberlerim var.

Biliyorsunuz, daha önce Kitap Kapında: Aktif Okur/ Aktif Vatandaş adı altında bir proje yürütmüştük Emine Hoca ve Volkan Hoca önderliğinde. Kapanışımızı da yaptık, yazmıştım zaten. Ama ben Ankara'dayken Adana'da kimse boş durmadı. Smile With Democracy isimli bir proje daha yürütüldü ve yurt dışından gelen misafirlerle birlikte graffitiler yapıldı. Şimdi de bir başka proje söz konusu.

Emine Hoca bir süre önce benimle iletişime geçti ve Other's Voice isimli bir başka projenin atölyelerinin başlayacağını söyledi, katılmak isteyip istemediğimi sordu. Tabii ki istiyordum, ehe. Ama köye gitme ihtimalimiz vardı, böylece katılabilecek olursam haber vereceğimi söyledim. Köye gitme işimiz iptal olunca son dakikada ben de dahil olmuş oldum projeye. Gerçi ben misafirimsi bir şeyim. Sadece ritim atölyelerine katılabildim.

Biraz asosyal olduğumu biliyorsunuz. Bir anda hiç tanımadığım insanların arasında buluverince kendimi paniklemedim. Alışıyor muyum artık yoksa?! Alıştım mı?! Gerçi herkes canayakındı. Biz Güzel Sanatlar Lisesi'ndeki öğrencilerle yaptık atölyeleri. Esas katılımcılar da onlardı zaten. Neyse demem o ki, zaten müzikle iç içe insanlar. O yüzden herhalde, neşeli ve sıcaklar da. Bir de herkesten yetenek akıyordu orada. Mesela keman mı çalıyorsun? Efendi efendi çal kemanını kardeşim. Bir de darbuka çalabilmene ne gerek var mesela? Neyse işte. Ben de tüm yeteneksizliğimle orada bulunmuş olmaktan memnunum!

Afişte gördüğünüz grup Romanya'ya konser vermeye gidiyor. Oradaki gençlerle, her türlü ayrıma dur diyecekler. Ben de buradan diyeceğim ehe.

Projenin ilk bahsi geçtiğinde Ayşe ve ben çok heyecanlanmıştık. Çünkü zaten hep savunduğumuzdu ötekinin de sesini duymanın gerekliliği, ötekini de biz'den görmenin gerekliliği. O yüzden of, iyi ki köye gitmedik de katılabildim.

Peki neden müzik? Bunu kendime sordum tabii. Ancak bu gün Emine Hoca konuya açıklık getirdi zaten. Çünkü müzik evrensel. Herkesi bir araya getirebilen, kaynaştırabilen büyülü şey. Ve her bir müzik aleti, aslında bir diğeri için öteki. Kimisi doğudan kimisi batıdan çıkmış. Ama bir araya gelince harikalar yaratabiliyorlar. Bizim anlatmak istediğimiz de tam olarak bu işte. Biz, evet farklıyız ama bir araya gelebildiğimizde harika şeyler çıkıyor ortaya. Çıkabilir.

Öte yandan ben biyolog* kafasıyla bunu şeye de benzettim, eöö, her canlının ekosistem için, dünya için gerekliliğine. Yani bence aslında o kadar "öteki" ni biz yapan bir sembol oldu ki bu. Mesela çekirge değil mi? Hem hayvan olması hem de böceğimsi bir şey olması -çekirge tam olarak nedir bilmiyorum- nedeniyle bizim için tam bir öteki. Ama mesela, onca gürültülü enstrüman arasında hani minicik, azıcık ses çıkaran, bize kayboluyor gibi gelen enstrümanlar vardır ya. Çekirge de onlar gibi işte. Varlığı gereksiz gibi görülse de tam anlamıyla tamamlayıcı. O olmazsa biraz eksik kalacağız. İşte böyle bence. Ötekinin Sesi, sadece öteki insanın sesi değil de öteki canlının da sesi gibi benim için. Bunun için de ayrı anlamlı.

Bir de biz çalışmalarımız sırasında vidyolar çektik. Yani aslında biz çekmedik, Volkan Hoca çekti. Bu akşam yayınladı Emine Hoca bir vidyomuzu, ritim atölyesi esnasında çekilmiş olan. Onu da sizlerle paylaşayım.

Biz bu aralar çok eğlenceli, anlamlı ve tatlı işler yapıyoruz. Hem ötekinin sesini duymaya ve duyurmaya çalışıyoruz, hem de eğleniyoruz. Ben de bunun bir parçası olmuş olmaktan çok mutluyum *.*

Ooops: Az önce öğrendim ki vidyomuz görükmüyormuş burada. Bu işin bir çaresine bakacağım.

*daha biyolog olamadım ama havalara girmekte sakınca görmedim.