15 Ocak 2014 Çarşamba

bir kişi nezdinde "şehrin- tüm- asi- çocuklarına"

Yazıya, yarın sistematik botanik sınavım varken böyle bir zırvaya zaman ayırdığım için kendime kızarak başlamak istiyorum. Okuyuculara da bir parça Shakira tavsiye ediyorum, güzel bir şeyler eşliğinde maruz kalınmazsa çekilmez zira.

Herkesin kendisini kaybolmuş hissettiği, yalnız hissettiği zamanlar olur. Seni ve diğerlerini hep böyle zamanlarımda tanıdım ben. Çevremde beni anlayacak insanlar bulamayınca, kilometrelerce ötesine ulaşmaya çalıştım, internet de bunun için büyük nimet tabii. Hani birini görüyorsun, yazdığı bir şeyi okuyorsun, sohbet ediyorsun biraz, diyorsun ki "Oha, bu insan anlayabilir beni! Gerçekten değişik birine benziyor." Ama devam edince görüyorsun ki, internet dünyası onun gibilerle dolu, hiç de bir farkı yokmuş diğerlerinden.

Nasıl birinden söz ediyorum biliyor musun? Müzik zevki eşsiz, harika şarkılar dinler, hep biraz hüzünlüdür, sonra ne bileyim toplumu sevmez, insanlardan nefret eder, bir yalnızlık içindedir, kimse kendisini anlamıyordur, daha zekidir çünkü diğerlerinden, daha farklıdır. Kendisini hep böyle tanımlar ama bunu açıkça yapmaz. Ya da bazılarınız açıkça da yapar. Bu dünyadaki bütün acılar sizi bulmuştur çünkü, kıyamam, siz zavallılar o üstün kavrayış yetiniz, eşsiz zekanız yüzünden işte, her türlü kokuşmuşluğu, sorunu görürsünüz ve çok duygusal falan olduğunuzdan, çok içli çocuklar olduğunuzdan etkilenirsiniz. Sonra kendinize "İnsanlar neden böyle?" diye sorarsınız, herkesten nefret edersiniz falan. Ortalıkta "Hiçbir şey hissetmiyorum" falan diyerek gezinmeye başlarsınız. Biliyor musunuz 15- 17 yaşlarında bir anlam ifade ediyor, anlaşılabilir de oluyor ama insan 20-25 yaşındaki adamdan hayatı bir nebze olsun çözmüş olmasını bekliyor.

Hani ben de atarlanıyorum, böyle bir "ben ait hissedemiyorum" triplerine giriyorum ama allasen, hiç samimi değilsiniz, en azından ben çabalıyorum. Hatta zaman zaman, çoğu zaman başarıyorum da.

Sana gelince... Bir "cam çocuk" bile senden daha azimlidir hayata tutunma konusunda. Kaç yaşında herifsin, annenle yaşıyorsun, sigara paranı babandan alıyorsun. Paran olmayışını marifet sayıyorsun, değil. Biliyor musun, sokaktaki çöp tenekeleri bile senden daha faydalı, varlıklarının bir anlamı var, bir işe yarıyorlar. Senin işin yok, okulunu bitiremediğin gibi bir işin ucundan tutmayı da akıl edememişsin. Bunu da marifet sayıyorsun, toplumu umursamıyorsun ya, toplum yararına bir şey yapmayışın da alkışlanmalı. Peki ya kendin için bir şey yapmak geri zekalı? Bir şey üretmenin ve bunun sonucunda bir haz yaşamanın ne olduğunu biliyor musun? Birinden onay almak için değil, birinden para almak için değil, bu dünyada "Ulan bunu ben yaptım!" diyebilmek için, kendine bunu söyleyebilmek için bir şey yapmanın ne kadar önemli olduğunu görebiliyor musun?

Bütün gün aptal bir bilgisayarın başında oturup bize entelektüel adam pozları kesiyorsun, bundan da zerre rahatsızlık duymuyorsun ya, acıyorum sana, çok üzülüyorum. Ulan bunu ben yapsam ertesi gün "Salak mıyım ya?" diye depresyona giriyorum. Hiç başaramasam bile 32847384 kez denemiş olduğumu biliyorum, her defasında da deniyorum.

Bir de şu haline bakmadan insanları mı küçümsüyorsun? Tivitırda, feysbukta vaaz vermekten başını kaldırıp etrafına bir baksana sen. Biraz başını sokaklara çevirsene, biraz da göğe. Bi' bok bilmiyorsun. Zaten bilmek de istemiyorsun, hüküm vereyim diyorsun ama kime? Ne önemi var? Nasılsa bir bok anlamayacak ama "Çok orjinal herif bu yea!" diye sırtını sıvazlayacak insanlar var etrafında, sen de onlara hafif üstten bakıyorsun ama yanından da uzaklaştırmıyorsun, çok da akıllısın. Zaten biri eleştirecek olursa da embesillerin ortalığı birbirine katıyor. Sen biliyorsun o kişinin doğru söylediğini, eleştiri de yerinde de işte... Biz buna götü yememek diyoruz.

Yaşamaya götün yemiyor senin. Mücadele vermeye niyetin yok. Gerçek bir mücadeleden söz ediyorum ama, biliyor musun karıncalar bile yaşamak için yiyeceğini topluyor. Asalaksın, zavallısın. Zavallılığını marifet saydığın için iki kat zavallısın.

Bak ben artık bunları görüyorum.
Benim için doğada çözünmeyi bile beceremeyen plastik atık gibisin, ölüp gitmeyi de beceremiyorsun. Sana "Kendini öldüremiyorsun bile, dedi kendi kendine yüksek sesle. Sadece kendini öldürme oyunu oynuyorsun. Önündeki elli yıl boyunca ayık kalıp her dakika bunu düşüneceksin. Senin payına düşen bu. " diyorum, sen "Oha okumalıyım bu kitabı ben de!" diyorsun. Hayır cınım, ölmelisin. Git bir yerde öl. Git öl.

Ama ben ne yapıyorum biliyor musun? Seni ve senin gibi olanları, etrafıma topladığım bütün atıkları çöpe atıyorum. Artık ciddi olmak istiyorum, işimi yapmak istiyorum. Seyretmek ve üzülmektense elimden geleni yapmak istiyorum, yaşamak istiyorum.

Sizi ne kadar küçümsediğimi falan da böylece bilin istiyorum. Yazıyı umarım okursun, kendin olduğunu da hemen anlarsın zaten. Umarım oturur haline ağlarsın, umarım bir şeyleri anlarsın.

Elvada zavallı!
Elveda!

6 yorum:

  1. Yaşamalısın! Elinden geleni yap Cessie!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yaşiycam tabi, hem de doğru düzgün, iyi yaşiycam. :)

      Sil
  2. heey şimdi gugılda gördüm 2009 da blogçu denen bi yerdeymişsin ya.
    sınavlar felan diyon.
    hey gidi günler ha.
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet ya ilk blogcu'da açmıştım. Ama oraya girmek falan sorun oluyodu, o zaman sanırım bi sıkıntılar vardı. Sonra orada çok takılamadan blogger'a taşındım. Bi ara yazdığım her şeyi silip yeniden yazmaya başladığımdan, o zamanlar izleyicim de olmadığından eheh, biraz daha eski yani bu sitedeki ilk yazı tarihimden blog şeyim. *.*

      Sil
  3. aman iyi olmuş bu elveda.
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bence de çok iyi oldu. Böyle gereksiz bir sürü insan var kafamı ve ortalığı işgal eden.

      Sil

nasiplenin arkadaşlar :)

926 şarkının sadece 200'ünün gösterilmesi ayıp.

Zevkle Takip Ediyoruz:

Kitapkurtları;

Farklı İklimlerden;