Kanser Koğuşu Üzerine

30 gün boyunca elimde sürünen bu kitabı bitirmişken, sıcak sıcak yazmak istedim. Hem de yine bir vize öncesi :)))

Dün gece taş patlasa 4 saat uyudum. Bu yüzden odaya gelince kendimi yatağa attım. Biraz kitabımı okudum çünkü artık gerçekten ama gerçekten bitsin istiyordum. Çünkü bir kitap elimde böyle sürününce stres oluyorum, artık okuduğumdan da keyif alamamaya başlıyorum, bir iç sıkıntısı oluyor bana. Ama çok fazla okuyamadan uyudum. İki saat sonra uyandım, işte bir yandan internet, şarkılar, bir yandan kitabı okuma çabası ve nihayet bitirdim! Ama ben de bittim.

Bu gün bir şarkı dinledim, kulakları çınlasın Koray önermişti. Öyle tatlı bir şarkı ki sırıtıp duruyorum, sanırım aşık oldum. IAMX ile art arda dinleyerek manik-depresif ruh halini üçer beşer dakikalık periyotlarla yaşayabiliriz sanıyorum. Dediğim gibi öyle şirin bir şarkıydı ki feci heveslendim yazı yazma konusunda da. Bir enerji doldu içime, hemen kitap bitsin de yazayım dedim. Kitap, kitap karakterlerinden biri olan salak, mızmız, bir türlü ölemeyen Oleg ve araya giren başka şarkılar motivasyonumu birazcık düşürdü ama tatlı şarkıyı dinleyerek onu toparlamaya çalışıyorum. Ayrıca şarkının gazıyla Burcu'nun çay teklifine de olur verdim, bana elmalı çay yaptı. Tadı çok güzelmiş yahu.

Kanser Koğuşu aslında kötü bir kitap değildi. Ben böyle bir kitabın varlığından Pinuccia'nın yazar ayları etkinliği sayesinde haberdar oldum. Fakat o ay kitap alamadım ve etkinliğe katılamadım. Daha sonra bunu okuma şenliğine dahil edeyim dedim, Rus edebiyatı kategorisine ve böylece, bir kitap alış verişim sırasında sipariş verdim bir sahaftan. Feci eski fakat sağlam bir kitap geldi elime, karton kapak falan. Nasıl mutlu oldum. Bir heves okumaya başladım, tam bir ay önce... Ama nedense bitiremedim. Öyle çok şey girdi ki araya. Sunum ödevim, başka kitaplar, vizeler, türlü türlü şey. Bir gün feci yağmur yağıyordu. Burcu'yla tek şemsiyenin altına sığınmaya çalıştık ve evet, sırılsıklam olduk. O gün çantamda bulunma talihsizliğini yaşadı zavallı kitabım, ıslandı biraz. Elimde dolaşmaktan birazcık zedelendi. Bunlar da canımı sıktı, stres oldum dağılıverecek diye. Böyle çok sorunlu bir okuma yaşadım.

Bütün bunların haricinde Kanser Koğuşu zaten konusu itibarı ile bunaltıcı bir kitaptı. Yani, düşünürseniz... Bir hastahene ve buradaki kanser hastası insanlar. Rusya. Komünizm. Stalin. Kamplardan dönen ve dönemeyen insanlar. Tahmin etmenize yardımcı olmuştur sanırım bu söylediklerim.

Kitabı okurken bir de şu yüzden zorlandım: Şöyle ki, yazar bir veya iki karaktere odaklanıp onlar üzerinden gitseydi, anlatacağını böyle anlatsaydı sanırım benim için okumak daha kolay olurdu. Oysa adam koğuştaki hastalardan, hemşirelerden, doktorlardan, bunların yakınlarından, herkesten bahsetti. Herkesin yaşamına bir bakış attık ama çok küçük bakışlardı da sanki bunlar.

Sonra o mıymıntı, o mızmız, o hakkında ne düşüneceğime, hissedeceğime bir türlü karar veremediğim Oleg! Ah Oleg! Beni de kanser edecektin... Neden Oleg? Neden böylesin? Hı?

İşte böyle bir isyan içerisinde bitirdim kitabı. Çok ilginç bir ruh hali içindeyim, uyuyamıyorum, sınav yüzünden gergin gibiyim, hazırlamam gereken bir ödev var, finaller başlıyor, ağğh! Yorganımın altına saklanıp birkaç sene çıkmamak istiyorum. Neyse, en azından kitabı bitirmiş olmak beni biraz rahatlattı, böylece sınavlara ve başka okumalara odaklanabilirim.

Bu arada, şimdi size bahsettiğim iki şarkının ismini de vereceğim. İki uçlu duygudurum bozukluğumuzun depresif tarafında I Am Terrified ile IAMX yer alıyor canlarım. Neşeli ve bıcırık tarafında da Vampire Weekend, Step ile. İyi dinlemeler size, bana da iyi çalışmalar :)

7/10