Cam Çocuk Üzerine

Cam Çocuk tam anlamıyla bir "son dakika" kitabı oldu. Çok ne okuyacağıma karar veremedim ve en sonunda Cam Çocuk'u aldım elime Adana'ya dönmeme birkaç gün kala. Sanırım üç günde bitiriverdim ve Ankara'da Mert'in evinde bıraktım kitabı. Çünkü çantam feci ağırdı. Öyle ağırdı ki yolda parçalandı. Kulpu koptu, tekerleri kırıldı. Allam çantayı mahvetmeyi başardım. Neyse, Cam Çocuk...

Hımm... Şimdi aklımda hiçbir şey yok, ne desem bilemedim. Bir düşüneyim... Öncelikle bu, hızlı bir okuma oldu. Kitabı elime bir aldım, bir daha bırakamadım. Akıcıydı ve kitaptaki bölümler her bir karakterin ağzından ayrı ayrı yazılmıştı. Bu gerçekten de hoştu. Çünkü hem olayları her bir karakterin bakış açısından değerlendirebildim ve bu kitabın okunmasını da kolaylaştırdı.

Kitapta osteogenesis imperfecta hastalığına sahip olan bir kız çocuğunun (Willow) yaşamı anlatılıyordu, yaşamı, ailesiyle olan ilişkisi, ailesinin yaşamı, aile fertlerinin birbirleriyle olan ilişkisi ve dış dünyayla olan ilişkileri anlatılıyordu.

Willow aslında o kadar da kötü durumda değildi ruhsal anlamda. Evet, sürekli bir yerleri kırıldığı için yaşamı diğerlerinden zordu. Ama aslında Willow tüm bunlarla yaşayabiliyordu. Charlotte (annesi) her şeyi mahvetmeden önce gayet mutluydu. Bu yüzden, her ne için olursa olsun Charlotte'ın yaptıklarını aklım almıyor ve kabullenemiyorum, hak veremiyorum.

Sean çok duygusal, hatta sadece duygularıyla hareket eden bir herif. Bu yüzden onu da pek tutmadım. Kitapta en çok Amelia'nın yazdığı kısımları sevdim nedense. Ama en sevdiğim karakter Willow oldu.

Bence sonu çok saçmasapandı kitabın. Yani güzel gitti gitti gitti ve fiyaskoyla sonuçlandı bence. Ayrıca bazı mantık hataları da vardı kitapta, ufak tefek dikkatsizlikler. Onları görmezden geldim.

Bütün bunlara rağmen hızla okudum. Fena değildi. Kitabı Cihat Taşçıoğlu çevirmiş. April Yayınevi'nden çıkmış, 604 sayfa.

5/10