Lollipop Üzerine

Anlatımını beğenmediğim, kurgusunu da heyecanlı bulmadığım, yetmiş sayfa boyunca ne anlattığından emin olamadığım Kutsal Kefen'i bir köşeye bırakıp, kendime gelmek adına dün düzenlediğim kitaplığıma yöneldim ve yan yana dizilmiş çocukluk kitaplarıma bakmaya başladım. Gözüme Lollipop ilişti. Ve tekrar okumaya karar verdim.

Christine Nöstlinger çocukken en sevdiğim yazardı. Ben okumayı erken öğrendim. Ve öğrendikten sonra da elime ne geçtiyse okudum. İlkokula başlayana dek, evdeki öykülerle idare ediyordum. Halam bana kitaplar almıştı, kuzenlerimden kalan kitaplarım vardı. Nedense ailem pek akıl edemiyordu sanırım böyle şeyleri. İlkokula başlamamla, sınıf kütüphanesini de kullanabilmeye başladım ve oradaki kitapları da kısa sürede tükettim. Elimdeki kitaplar bitince, ki kimisini neredeyse ezberleyecek kıvama gelmiştim, aileme "Bana yeni kitaplar alın artık" diye sızlanmaya başladım haliyle. Bir gün alış verişe gittik ve alış veriş merkezinin kitap-kırtasiye reyonunda, gözüme bir kitap kestirdim, Konrad ya da Konserve Kutusundan Çıkan Çocuk. O, kendim için seçtiğim ilk kitaptı, yazarı da tahmin edebileceğiniz gibi Christine Nöstliger'dı. Ve kitabı okudum ve kitabı çok beğendim. Böylece yazarın diğer kitaplarının peşine düştüm.

Kim Takar Salatalık Kralı, Hadi Ama Baba, Arkadaş Dümeni, o dönem çıkan tüm kitaplarını okudum. Ne var ki en sevdiğim kitabı her zaman Konserve Kutusundan Çıkan Çocuk oldu. Onu Konuk Değil Başbelası izledi. Lollipop ise aslında yazarın en az sevdiğim kitabıdır.

Sanırım küçükken kitabı kısa oluşu nedeniyle sevmemiştim, bu gün ise kısa oluşu, bir çırpıda bitiverecek oluşu nedeniyle seçtim.

Emanuel'in isminden sıkılması ve yeni bir isim peşine düşmesi ile başlıyor kitap. Sancılı bir düşünme sürecinden sonra, Lollipop ismini alıyor. Bu ismi ona ellili yaşlardaki arkadaşı Otto veriyor. Bir süre de insanları yeni ismine alıştırmaya çalışıyor.

Emanuel, Lollipop yani, aslında zeki bir çocuk, afacan bir çocuk. Yeşil, naneli lolipopları yemeyi çok seviyor, bu ismi de bu yüzden alıyor. Ancak bu şekerlerin tadının güzel oluşu dışında bir özellikleri daha var. Şekeri iki tarafından yalayıp yassılaştırıp, tek gözünüzü kısarak içinden baktığınızda, olmasını istediğiniz şeyleri mümkün kılıyor.

Lollipop'un şekerleri kullanarak yaptıkları, minik hataları ve onları düzeltişi anlatılıyor kitapta. Ama her şeyi düzelten gerçekten lolipop mu yoksa Lollipop mu? İşte burada küçük bir tartışma açabiliriz.

İlkokulda okuduğum kitabı 20 yaşında tekrar okumak, benim için iç çekmeme neden olacak kadar esaslı bir nostalji.

Kitabı Necdet Neydim çevirmiş. Günışığı Kitaplığı'ndan çıkmış ve 102 sayfa. :)