iki mim, seçim gerginliği

Ay az sonra babam uyanacak, kahvaltı yapıp oy kullanmaya gideceğiz. Bağırsaklarım mideme düğümlendi yemin ediyorum. Çok geriliyorum ben artık seçimlerde. Bu konuda söyleyecek hiçbir şeyim yok aslında ya. Mime geçeyim ben.

Deep mimlemiş beni. Aslında o başka bi' şeye mimlemiş ama ben iki mimi de yapıyorum işte. Biraz da kafam dağılsın, biraz da iki satır yazmış olayım diye.

İlk mim zor insan mimi. Zor mu beğeniyoruz, seçici miyiz temalı bir mim. Ben zor bir insanım arkadaşlar. Beni sevmek de zor, benle yaşamak da zor. Zaten ben bile kendime dayanamıyorum bazen.

Yemek seçer misin?
Seçerim. Hatta böyle yediğim birkaç yemek vardır geri kalanına karşı mesafeliyimdir. Ama eskiden daha çok seçiyordum. Şimdi sebzelere daha ılımlıyım, peynirlere de. Sadece bir peynir çeşidi vardı yediğim, markasını falan da bilmiyorum, annem biliyor, başka peynir yemiyordum mesela. Yoğurt yiyemiyordum, şimdi süzme yoğurt yiyebiliyorum.  Sonra... Pırasayı 17 yaşında falan sevdim mesela, hiç sevmiyordum. Kabak hâlâ sevmiyorum. Sakatat ben de yemiyorum ama geçenlerde konser çıkışı kokoreç yedim ilk kez. Fena değildi. Onun dışında, süt içmiyorum. Limonata en sevdiğim içecek *.*

Tatil için nasıl bir otel tercih edersin?
Aslında otel sevmiyorum ben galiba. Kendimi misafir gibi hissediyorum. Ne bileyim. Zaten tatili odada da geçirmek istemeyeceğimden çok umursamam galiba, temiz bir yatak temiz bir banyo olsun da gerisi mühim değil. Bir de eşyalarım güvende olsun.

Diyelim ki kuzeninin düğünü var, kıyafetini kaç gün önceden ayarlarsın?
Şöyle, kuzenlerime özenmiyorum ben. Yani biri kaldı işte evlenmemiş geri kalan herkes evlendi. Pek takmadım açıkçası, kıyafetler son dakikada hazırlandı. Hatta şey Öznur Abla'm nişanında giyeceğim kıyafeti hazırlamıştı ahahah. Ama kuzenlerimin çocukları evlenecek olduğunda ahah işte o zaman paçalarım tutuşacak. Onları daha çok seviyorum, daha özenli de olurum.

Bir kuaförün var mı?
Ankara'da yok. Düzenli olarak bıyıklarımı alan Dilek Abla var. Adana'da var biri. Ama biraz sevimsizleşti sanki son zamanlarda iletişimimiz.

Yolda rastladığın arkadaşın sana kilo almışsın derse ne tepki verirsin?
Ben tepki vermiyorum hiç öyle şeylere. Mesela liseden bir arkadaşım "at gibi hatun olmuşsun" demişti, ben bilememiştim hiç ne diyeceğimi. Kilo almışsın diyenlere de bir şey diyemiyorum.

Bikini mi mayo mu?
Bikini.

Eleştiriye açık mısın?
Zaman zaman bazı bazı. Üsluba ve dozuna göre değişir, konuya göre değişir. Annemin eleştirilerineyse kesinlikle kapalıyım.

Eşinin / sevgilinin en beğenmediğin yanı.
Eşim veya sevgilim yok.

Boş zamanlarda seni nerede buluruz?
Yurtta bulamadıysanız Mert'te bulursunuz. Mert'te de değilsem muhtemelen Kızılay'dayımdır. Ya Dost'ta kitap bakıyorumdur, ya Soul'da yemek yiyorumdur, ya Back'te Görkem'le bira içiyoruzdur. En olmadı Donkişot.

İkinci mim BEN KÜÇÜKKEN mimi. Bakın bu çok isabetli oldu bence çünkü ben de bu sıralar kendime en çok bunu soruyorum; ben küçükken ne yapardım? Neyi severdim? Hatırlayabildiğim her şeyi yazacağım.

Yalnız bir çocuktum, çok arkadaşım olmadı hiçbir zaman. Beş altı yaşına kadar tek arkadaşım kapı komşumuzun kızıydı. İyi bir çocukluk arkadaşıydı, hep kıyafetlerimizi değiştirirdik. Bazen zor bir çocuktum, benimle bir şekilde anlaşmayı başarıyordu ve bence bu bir başarıydı. Sonra köye gitmeye başladık yazları ve Guni girdi hayatıma. Çocukluğuma dair en güzel anlar o zamanlara aitti galiba. Geçenlerde Guni'ye sordum ben de, ben küçükken ne yapmayı severdim hatırlıyor musun diye. Yanıtı şöyle oldu;

Onun söylediği her şeyi yapmayı seviyordum gerçekten. Evcilik oynamaktan nefret ederdim. Bunlar dışında, harita çizmeyi severdim. Kendi kendime ülkeler uydururdum. Sonra bahçede bir aşağı bir yukarı koşuşturur ve oralara gittiğimi hayal ederdim. Uzun deniz yolculuklarına çıkmak isterdim. Dut ağacına tırmanmaktan hoşlanırdım. Salıncakta sallanmaktan hoşlanırdım, bir de yıldızlara bakmaktan. Göğe bakmayı hep sevdim ben, hâlâ seviyorum. Bir de su birikintilerine taş atmayı severdim. Suya bakmayı da hep sevdim ben, onu da hâlâ seviyorum. 

Çok soru sorardım. İnsanları bezdirecek kadar. Cevaplanmayan sorular kafama takılırdı, şimdi de öyle. Hatta küçükken sorduğum kimi soruları hâlâ hatırlıyorum. Resim yapmayı severdim. Bilim Çocuk okurdum, oradaki minik deneyleri yapmaya çalışırdım. Her çocuk gibi çizgi film izlemeyi severdim. Karıncaları izlemeyi severdim, yaşadığımız apartmanın yakınında bir karınca yuvası vardı, çok delikli kocaman bir yuva. Merak ederdim içeride neler olup bittiğini. Köyde Guni'lerin evinin penceresinde bir arı kovanı vardı, o kovanı izlemeyi severdim. Arı yumurtalarını, larvaların yumurta içindeki belli belirsiz kıpırtılarını izlemeyi. Bir büyütecim vardı, yaprak bitlerine bakardım onunla. 

Okumayı beş altı yaşlarında kendi kendime öğrendim. Okumayı öğrendikten sonra da hep içli dışlı oldum kitaplarla. Hikâyeler yazar ve resimlerdim. Sağa sola tırmanmaktan hoşlanırdım ama merdivenlerden o zaman da korkuyordum. Tırmanmaktan da korkuyorum artık ama aldırmamaya çalışıyorum.

Guni'nin dediği gibi bisiklet sürmeyi severdim. Hep severdim, şimdi de seviyorum ama hiçbir zaman iyi bir sürücü olamadım. Müsait bir ortam yoktu ve belki ben de biraz korkaktım.  Yolculukları küçükken de severdim, her ne kadar yolculuk esnasında çok sıkılsam ve bitmesini istesem de... Hazırlık aşaması benim için hep heyecanlıydı, yolda olma hissi hep güzeldi. Yolculuk bitimindeki yorgunluk bile.  

Böyle işte, hatırlayabildiklerim bunlar.  Birkaç da şarkı bırakacağım, sonra kahvaltıya... Bu arada, mimi yapmak isteyen herkes katılsın, linkleri bırakırsanız seve seve de okurum :) 

Ayrıca, kalkıp hep beraber oy verelim hadi. Hiçbir şey söylemek haddime değil biliyorum, ama ben şu resmi şöyle bırakacağım. Yine siz bilirsiniz.

Rob the bank 

Than take me home

Make love bebeklerim