26 ocak 2016'da defterime şunları yazmışım:

Karanlık ve yoğun bir gölün içindeymiş gibi boğuk duyuyorum sesleri. Su soğuk, üşüyorum demek istiyorum ama gerçekten öyle mi kestiremiyorum.

Yalnızlıkla çepeçevre kuşatılmak da, kendini yalnızlıkla çepeçevre kuşatmak da insan olmanın bir yolu.

Bize gelen sevgiyi gerisingeri püskürtmek de. Bir sigara yakmak da.

Kafamızdaki milyonlarca sorudan birini bile cevaplayamamış olmak, aynı şiir dizelerini yüz binlerce kez tekrarlamak da- insan olmanın bir yolu.

Yine de insan üzülmeden edemiyor, olgun bir şeftaliyi dalından koparır gibi de yaşanabilirdi hayat.