5 saniye önce şunu çizdim, sizin için çizdim. size gezgin çizdim. kara kışa aldırmıyor gezip duruyor. keşke gezebilsem ben de. şuradan çıkıp gitsem, ben kapıdan çıkar çıkmaz zaman dursa ve beş yüz sene dolaşsam, asla da dönmesem.az önce yengem elinde bir ütüyle odama gelip "annen bunu mu kullanıyor?" diye sordu. bilmiyorum dedim, çok onaylamaz bir bakış aldım. ANNEMİN HANGİ ÜTÜYÜ KULLANDIĞINI, ÇAY BARDAKLARINI NEREYE KOYDUĞUNU YA DA SU ALMAK İÇİN HANGİ NUMARAYI ARADIĞINI BİLMİYORUM VE BU GAYET DOĞAL ÇÜNKÜ ARTIK BU EVDE YAŞAMIYORUM. senede birkaç kez gelip, kalabildiğim kadar az kalıp gidiyorum arkadaşlar, bu süre içinde de annem her şeyi hallediyor. buraya en fazla üç parça kıyafet getiriyorum onları da ütülemeye ihtiyaç duymuyorum. annem ütülediyse ütülü, ütülemediyse de ütüsüz giyiyorum.
ayrıca evet yemek yapmayı da bilmiyorum. sorun bakalım neden bilmiyorum, çünkü annem mutfakta ayağının altında dolaşılmasından nefret ederdi ve her ne kadar "cessie bana yardım etmiyor" diye sızlansa da kadına ne zaman yardım teklif ettiysem bezgin bir "kızım ayağımın altından çekil" yanıtıyla karşılaştım. yemek konusuna da ütü konusuna olduğum kadar ilgiliyim, yemek bulursam yiyorum bulamazsam da dışarıdan söylüyorum.
allahım delirip insanlara hönkürmeden bir dönebilseydim ne kadar mutlu olacaktım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder