Ozzy

Siz benim orta sondaki hallerimi bilmiyorsunuz tabii. Grup Hepsi, Gülben Ergen ve başka türlü Kral TV dayatmalarını dinlemeyi orta okula başladığımda bırakmıştım. Biraz Ogün Sanlısoy, Şebnem Ferah taraflarına falan kaymıştım. Barış Manço da dinliyordum. Sonra Pentagram'ı keşfettim. Pentagram da metal müziğe giriş oldu herhalde benim için.

Bizim evimizde bir dönem Black Sabbath ve Metallica çalıyordu bangır bangır. Rob Zombie dinliyordum, bazen Slipknot dinliyordum. Tabi önüme ne gelirse deniyordum. Hâlâ hiçbir konuda oturmuş bir zevkim yok sanırım. Ben hep deneme aşamasındayım. Ama zaten 19 yaş, hele de 12-13 yaşlarında kendi zevkime yönelik tercihler yapmaya başladığım düşünülürse erken olurdu bir tür belirlemek ve ona bağlanıp kalmak için. Ama şunu da söyleyebilirim ki, galiba hayatının bir evresinde metal dinleyen insanlar, diğer zamanlarda bu müzik yoğunluğunu yitirmiş olsa da geri dönüşler yaşıyorlar, o gruplar hiç unutulmuyor. Hep içimizdeler *.*

Her şeyin fanatiği sevimsizdir. Bunun fanatiği de sevimsiz bana göre. Çok fazla ergen "ben daha metalciyim"  temalı konuşmalar yapar. Çok gerzekçe konuşmalardır bunlar, böyle bir grup seçilir, onun dışındaki bütün gruplara tırt gözüyle bakılır. Veya bir alt kol, atıyorum black metal, onun dışındaki bütün metal türleri boştur, saçmadır, onları dinleyenler de çakma metalcidir. Böyle dönemler işte yeni yeni bu dünyaya girdiğiniz, kendinizi de onun içinde hissetmeye başladığınız veya buna çalıştığınız dönemlerdir. Gerçi ben hiç öyle geyikler yapmadım. Tabi pop müziği aşağıladığım oldu. Onu inkar edemem. Neyse işte, tatlı gençlik hevesleriydi bunlar hep *.* Peki bu nereden çıktı?

Dün gece youtube'da dolaşıyordum. Aslında şu ask.fm videolarını izliyordum, buraya nasıl geldim bilmiyorum. Tamamen tesadüftü. Gezerken gezerken Amerikalıların Yetenek Sizsiniz'ine rastladım. (bkz. America's got Talent) Bu ne bakayım derken videoları izlemeye başladım ve şu videoyu izlerken jüri koltuğundaki kırmızı saçlı kadın bir tanıdık geldi.



"Kimdi bu ya?" diye bir iki nanosaniye düşündüm ve "Oha Sharon bu! Ozzyciğimin karısı bu, Sharon bu!" diye içimden çığlık atmaya başladım. Sonra hemen vikipediden buldum America's Got Talet'ı ve baktım, jüri üyeleri arasında ismi var. Böylece yanılmadığımı da teyit etmiş oldum. Böylece biraz da o merakla videoları karıştırmaya devam ettim.

Şu hatuna çok güldük! Sanılmasın ki şişman oluşuyla dalga geçtim, hayır öyle değil. Beni hem kadının çok sempatik oluşu güldürdü hem de annemin yorumları. Ne bileyim böyle soyunup oraya çıkması falan, müthiş cesaret. Bizde olduğunu bir düşünsenize... Tüm sülalesi, evrildiği düşünülen ilk bakteriye dek, akla hayale sığmayacak küfürlerden nasibini alırdı...



Şu kızla adamı görmüş olabilirsiniz. Youtube'da videoları var. Daha önce izlemiştim, adam çalıyor, kız söylüyor falan. Adam çok sempatik, kızı pek sevmedim... Biraz şımarık buldum. Çocuk dediğin şımarık olmamalı, hiç hoşlaşmam -.- Yine de izledim. "Aaa bu programa katılmış mı bunlar?" dedim izledim.



Şu veleti de paylaşmak istiyorum. Ulen 19 yaşına geldim, daha bir allan kulu, bunun sevdiceğine dediği gibi "Ay lav yu Cessie" demedi :(



Ehe, son olarak bu minyatür Ozzy'i göstermek istiyorum. İşte insan işsiz olunca böyle heba ediyor vaktini, çarçur ediyor. Yalnız bu Amerikan rüyası denen şeyi de yadırgamıyorum artık, peheey nasıl gösteriyorlar, nasıl izliyorsunuz, bir gaza geliyorsunuz, bir duygulanıyorsunuz. Biz aslında geriyiz daha bu konularda, adamlardan çok ders almamız lazım gibi.

Neyse işte böyle böyle bütün gece dolaştım o videodan bu videoya. Sonra da Şerın'ı bu kadar görünce Ozzyciğimi canım çekti. Sonra da şu videoya zıpladım.



Koskoca Ozzy'i bu halde görmek bana çok komik geliyor. Adamı bir müzik kliplerinde falan izleyin, bir de gelin şurada bakın. İnsanın hiç inanası gelmiyor değil mi aynı Ozzy olduğuna? İşte bazı hayranları tam da bu yüzden, Sharon'dan nefret ediyorlar. Ozzy'i bu hallere onun düşürdüğüne  inanıyorlar. Bence bu doğru değil.

Ozzy'ciğimin ruhunu paraya sattığını ben de düşünüyorum zaman zaman. Ama bu bana çok da tuhaf gelmiyor. Çünkü bence o, en başından beri bir takım değerleri savunmak adına ortalara atılmadı. Pek bir iş beceremeyen bir gençti, bir yerde dikiş tutturamıyordu. Sonra da müziğe yöneldi. Yaptıkları müzik de sevildi, bir anda parladılar ve bu onlar için büyük fırsatlar getirdi. O da eline geçen her fırsatı sonuna kadar değerlendirdi. Şimdi de buna devam ediyor, bunda şaşacak bir şey yok.

Hayatımda bir kez bile Ozzy'nin hayır hasenat işine karıştığını duymadım. Belki gözümden kaçtı, belki gerçekten o taraklarda bezi yok. Ama gerçek şu ki Ozzy'i Ozzy olarak kabul ettik.

Dün o kedili videoyu arkadaşıma gönderdim. "Ne boş insanlar bunlar ya" gibi bir yorumda bulundu. "Öyle deme!" dedim "Ozzyciğim benim kıymetlimdir, ona laf etme. Yarasa da ısırsa, güvercin kafası da koparsa Ozzy Ozzy'dir. Tabii kesinlikle onaylamıyorum. Ama artık onu da vahşi bir hayvan türü olarak benimsedim ve kabullendim." Gerçekten de öyle.

Bu bir kitap yazmıştı, Ben Ozzy diye. Çıkar çıkmaz aldım okudum. Şu "civciv ezmiş" rivayeti rivayetmiş. En azından Ozzy açısından. Kim çıkardıysa onu, her gruba mal ediyorlar. Ama yarasa kafası kopardığı gerçekmiş. Güvercin mevzusu da. "Gurur duymuyorum.." diye başlayarak anlatıyor. Biz de duymuyoruz Ozzy, seni kınıyoruz da. Hiç savunmak gibi bir derdim de yok bu konuda onu, hayvanlar ölmemeli. Söylenecek hiçbir şey buna mazeret olamaz. Ama yine de, bazı insanlar ne yapmış olurlarsa olsunlar, yaptıkları diğer şeylerle size dokunuyorlar. Böyle olunca da onları bir çırpıda karalayamıyorsunuz. Ozzy benim için böyledir. Hayatımın bir döneminde, onun söylediği şarkıları dinlediğim, onların kalbime dokunduğu gibi bir gerçek var ve bu değişmez. O ihtiyar, eski bir dost gibi *.*

İşte böylece bu yazıyı yazmaya karar verdim ve yazdım.
Bu kadar.